Η ακρίβεια, κατώτατος μισθός αλλά και το ζήτημα των συλλογικών συμβάσεων στη χώρα μας, τα οποία διαμορφώνουν βαρύ κλίμα για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας, τέθηκαν επί τάπητος στη σημερινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΓΣΕΕ.
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Συνομοσπονδίας, εκτιμώντας την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί, διαρκούσης της πανδημίας και της πρωτοφανούς πληθωριστικής έξαρσης, η οποία οφείλεται και στις δύσκολες και επικίνδυνες γεωπολιτικές καταστάσεις που ώθησαν τις τιμές των καυσίμων στα ύψη, έλαβε αποφάσεις για δράσεις – καμπάνιες που θα εκτυλιχθούν το αμέσως επόμενο διάστημα και θα κορυφωθούν στις 6 Απριλίου με Πανελλαδική Απεργία και συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα.
Με την πανδημική κρίση να βρίσκεται σε εξέλιξη με ό,τι αυτή έχει επιφέρει σε κοινωνία και οικονομία, και με έναν πόλεμο τις οικονομικές συνέπειες του οποίου δεν έχουμε δει ακόμα, οι εργαζόμενοι έχουν πλέον να αντιμετωπίσουν και την ακρίβεια η οποία έχει υποβαθμίσει το βιοτικό τους επίπεδο. Παρά τις αγωνιώδεις αναζητήσεις εργαζομένων και συνταξιούχων για λύσεις μέσω οικονομικής στήριξης, κάτι που επιβάλλεται άμεσα, η Κυβέρνηση δεν έχει δώσει καμία ουσιαστική απάντηση. Απάντηση επίσης δεν έχει δοθεί και για τη δημοκρατική επαναρρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και του Συλλογικού Εργατικού Δικαίου. Δυστυχώς, και τα δύο απουσιάζουν από τις προτεραιότητες της Κυβερνητικής πολιτικής.
Η ΓΣΕΕ, διεκδικεί και η κυβέρνηση πρέπει να τηρήσει την πρωθυπουργική προεκλογική δέσμευση, επαναφέροντας -έστω και υπολειπόμενη αυτής (αύξηση διπλάσια της οικονομικής μεγέθυνσης για κάθε χρόνο)- τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ και μετά να παραδώσει τον προσδιορισμό του στην ΕΓΣΣΕ (δηλαδή ΓΣΕΕ και εργοδοτικές οργανώσεις).
Διεκδικούμε Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, για τους ανυπεράσπιστους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, με απόλυτη ελευθερία διαπραγμάτευσης των οικονομικών όρων και ταυτόχρονα καλούμε τις Ομοσπονδίες – μέλη μας να εκκινήσουν άμεσα διαδικασίες διαπραγματεύσεων και σύναψης κλαδικών και ομοιοεπαγγελματικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας με αυξήσεις και όρους που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των μελών τους. Οι οργανώσεις μας πρέπει να αξιοποιήσουν ως βασικό επιχείρημα το πραγματικό δεδομένο ότι οι επιχειρήσεις που δεν θέλουν αυξήσεις είναι αυτές που πρώτες αύξησαν τις τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών απελευθερώνοντας το σπιράλ του πληθωρισμού και είναι αυτές που κατά τη διάρκεια των μνημονίων μετέτρεψαν τη μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας σε υπερκέρδη χωρίς επενδύσεις που θα έφερναν και απασχόληση.
Απαιτούμε να επαναπροσδιοριστεί η 6η Π.Υ.Σ. κατά τα ισπανικά πρότυπα, με απεριόριστη διάρκεια μετενέργειας των Συλλογικών Συμβάσεων, να υπερισχύουν οι κλαδικές των επιχειρησιακών συμβάσεων, να είναι καθολικής ισχύος και να επεκτείνονται με απλή απόφαση Υπουργού, να ρυθμιστούν τα χρονικά όρια των συμβάσεων, να επαναπροσδιοριστούν τα είδη συμβάσεων και να καταργηθούν οι συμβάσεις που αποκαλούνται «μηδενικές».
Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, οι κρίσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Οι επιπτώσεις της κάθε μίας αφήνουν βαρύ αποτύπωμα στους εργαζόμενους.
Αυτά και πολλά άλλα θα μπορούσε να περιλαμβάνει μια Εθνική Συμφωνία.
Εκείνο πάντως που πέραν του περιεχομένου της θα ήταν κέρδος για τη χώρα και τους κατοίκους της, θα ήταν η εμπέδωση της δημοκρατίας, του πολιτικού ήθους και του ουσιαστικού διαλόγου, η ανάγκη συνεννόησης και αναζήτησης συναινέσεων.
Δεν υπάρχουν περιθώρια αντοχών και ανοχών.
Τα συνδικάτα θα δώσουν την απάντηση τους αποφασιστικά, μαζικά και ενωτικά. Φτάνει πια, δεν πάει άλλο!
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ